252

فردا، و فردا و فردا،
با گام‌های کوتاه، از روزی به روز دیگر،
 تا آخرین حرف ثبت شده در  دفتر عمر می خزد؛
 و تمام دیروزهایمان راه مرگ خاک آلود را برای ابلهان روشن کرده است.
 خاموش، خاموش، ای شمع حقیر!
زندگی چیزی جز سایه‌ای لرزان نیست، بازیگری است بینوا
 که ساعت خویش را بر صحنه جولان می دهد و می خروشد
 و آنگاه چیزی شنیده نمی شود. حکایتی است
 که  احمقی آن را گفته است، پر از هیاهو و خشم، که معنا ندارد.

ویلیام شکسپیر