نوستالژی...

آسمان را بنگر!
که هنوز
بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست، 
گرم و آبي و پر از مهر به ما ميخندد! 
ماه من غصه چرا؟!
تو مرا داري و من هر شب و روز
آرزويم همه خوشبختي توست !

ماه من !
غم و اندوه اگر هم روزي مثل باران باريد
يا دل شيشه ايت
از لب پنجره عشق زمين خوردو شکست، با نگاهت به خدا 
چتر شادي واکن و بگو با دل خود
ارزویم همه خوشبختی توست...